Շուշան կամ այլ անունով Վարդուհի, երիցագոյն դուստր էր Վարդան Մամիկոնեանի: Ս. Վարդան իր Դիւստրիկ կամ Դստրիկ կնոջմէն ունեցաւ երկու աղչիկներ, կրտսերը՝ Վարդանոյշ իսկ երեցը՝ Վարդանուհի կամ Վարդուհի, որ կոչուեցաւ նաեւ Շուշան կամ Շուշանիկ եւ ամուսնացաւ վրացիներու Վազգէն Բդեշխին հետ: Վարդանանց նահատակութենէն յետոյ Վազգէն գնաց պարսից թագաւորին մօտ եւ քրիստոսը ուրացաւ:
Սրբուհի Շուշան սուգի մէջ ինկաւ, սկսաւ խրատել իր ամուսինը, որ մնաց անդրդուելի, ուստի խզեց իր կապերը ամուսինին հետ, մտածելով որ գուցէ կը զգաստանայ: Սակայն Վազգէն որոշած էր իր կինն ալ անաստուածութեան դարձնել: Շուշանիկ քաջաբար դիմադրեց նախընտրելով մահը քան Քրիստոսէն հեռանալը: Վեց տարիներ շարունակ Վազգէն դահիճի մը նման ծեծով եւ կապանքներով չարչարեց զինք:
Շուշանիկ արիաբար կը տանէր բոլոր չարչարանքները միշտ փառք տալով Աստուծոյ, մինչ անհաւատ եւ գազանամիտ ամուսինը աւելի կը կատղէր տեսնելով Շուշանին համբերութիւնը: Եօթ տարի չարչարուելէ ետք, Շուշանիկ մահացաւ 45 տարեկան հասակին:
Բազմաթիւ քահանաներ եւ եպիսկոպոսներ արժանի փառքով տարին զինք եւ թաղեցին Վրաստանի մէջ՝ իբրեւ իրենց թագուհին, Ք.Ե. 458 թուականին.
Մասնաճիւղը Հիմնուած է 1948 -ին , Թրատ թաղին մէջ :
Առաջին վարչական կազմը կը բաղկանար հետեւեալ ընկերուհիներէն՝ Պերճուհի Հայրապետեան՝ ատենապետուհի , Պերճուհի Յարութիւնեան՝ քարտուղարուհի, Վարդուհի Եահնիեան ՝ Գանձապահ, Պերճուհի մըսըրլեան, Սիրանոյշ Գաբրիէլեան, Պերճուհի Հինդլեան, Պերճուհի Այվազեան եւ Ազնիւ Մկրտիչեան ՝ խորհրդականներ :
Կը գործէ “Նիկոլ Դուման” ակումբէն ներս :